लैंगिक हिंसाविरुद्धको विश्वव्यापी १६ दिने अभियान चल्न थालेको ३२ वर्ष भयो । यो वर्ष पनि लैंगिक हिंसा विरुद्धको १६ दिने अभियान हिजो अस्ति मात्रै देश व्यापी रुपमा चलाइयो । कति उपलब् िभयो त्यो फरक कुरा हो । हिंसाविरुद्ध सबैको चासो बढिरहेको भए पनि हिंसा न्यूनीकरणले गति लिन सकेको छैन । सूचना प्रविधिमा आएको परिवर्तनले त झन् हिंसाको स्वरूप नै बदलिएको छ । तर, हिंसा जस्तोसुकै प्रकृतिको भए पनि जघन्य अपराध हो ।

हिंसा ठूलठूला होटलमा कार्यक्रम गरेर चर्काचर्का भाषण गर्दैमा घट्ने होइन, यसका लागि त हरेक परिवारले आफ्ना सन्तानलाई समान व्यवहार गर्नुपर्छ । समान व्यवहारले समान अवसर ल्याउँछ । छोराछारी दुवैले समान अवसर पाएपछि दुवैको पहुँच बराबरी हुन्छ । पहुँचले आत्मनिर्भर बन्ने बाटो खुला हुन्छ अनि आत्मनिर्भरताले हिंसा नसहने, हिंसाविरुद्ध बहस गर्न सक्ने आत्मबल आउँछ जसले गर्दा हिंसा क्रमशः घट्दै जान्छ । यसका लागि हामीले असल व्यवहारलाई अभ्यासमा ढाल्नुपर्छ । अहिलेसम्म धेरै पुरुषको महिलाप्रतिको दृष्टिकोण बढी नकारात्मक छ । धेरैजसो पुरुषले महिलाको क्षमता, ज्ञान, सीप, धारणालाई बेवास्ता गर्छन् । महिला कमजोर हुन्छन् भन्ने मानसिकताले समाजमा जरो गाडेको छ । महिला भनेका हाम्रा आमा हुन्, श्रीमती हुन्, दिदी–बहिनी हुन् भन्ने मानसिकताले ओतप्रोत भएर हरेकलाई सम्मानपूर्वक व्यवहार गर्न जरुरी छ ।

आफ्नी श्रीमती सक्षम भए आफूलाई राम्रो हुन्छ । श्रीमतीसँग भान्छाकोठामा सँगै काम गर्दा दुवैलाई फाइदा हुन्छ । समान काम गरेर घर फर्कंदा पुरुष थपक्क आफूलाई मन पर्ने कामकुरामा व्यस्त र मस्त हुन्छन् । महिलालाई भने आफ्नो युनिफर्म फेरेर अर्को कपडा लगाउनसम्म सधैं हतार हुन्छ । घरको कामले, भान्साकोठाको कामले थिलोथिलो बनाउछ । आज धेरै आत्मनिर्भर महिलासमेत कामको दोहोरो मारमा परेका छन् । एउटा मेसिनलाई त निश्चित समय चलेपछि केही समय ब्रेक चाहिन्छ भने महिला त मानिस हुन् । उनीहरूलाई पनि आरामको खाँचो छ, रमाइलोको खाँचो छ, आफूलाई मन पर्ने काममा केही बेर रमाउने मन हुन्छ । आजका पुरुषले यो बुझी महिलालाई समान अवसर र पहुँच दिनुपर्छ । समाजको सोच, विचार, शैली, चिन्तन, प्रवृत्ति, संस्कार नै महिलाद्वेषी छ । पुरुषले जति ठूला गल्ती र अपराध गर्दा पनि सधैं सम्मानको भागिदार हुन्छ, महिलालाई भने असल हुँदा पनि खराब बनाउँछ समाजले । हाम्रो समाजले विधवा र एकल महिलालाई गर्ने व्यवहार त झनै खराब छ ।

एकल महिलाले अन्य पुरुषसँग बोल्नै हुन्न, सँगै कुनै कार्यक्रममा हिँड्नै हुन्न भन्ने समाज कहिले सभ्य बन्ने होला रु आफ्नी छोरीबुहारी बलात्कृत हुदा घरनिकाला गर्ने अनि बलात्कार गर्ने पुरुषलाई खुलेआम हिँड्न दिने समाज यही हो । घरपरिवारका पुरुष सदस्यले अपराध गर्दा कसैको इज्जत नजाने अनि पीडितले आफ्नो पीडा बताउँदा परिवारको इज्जत जाने कस्तो समाज हो रु यो कस्तो सभ्यता हो रु यो कस्तो न्याय हो रु यस्ता सामाजिक सोच, विचार, संस्कारमा सुधार नआएसम्म महिला हिंसा घट्न सक्दैन । पीडकविरुद्ध शून्य सहनशीलताको अभियान चलाए मात्र हिंसा घट्दै जान सक्छ ।